انواع زخم
زخم باز
زخم باز آسيبي است كه شامل شكستگي خارجي يا داخلي در بافت بدن مي‌شود كه معمولاً پوست را درگير مي كند. تقريباً هر كسي در مقطعي از زندگي خود يك زخم باز را تجربه خواهد كرد. بيشتر زخم هاي باز جزئي بوده و در خانه قابل درمان هستند.
سقوط، برخورد اجسام نوك تيز و تصادفات رانندگي از شايع ترين علل زخم باز هستند. در صورت وقوع يك حادثه جدي، بايد فورا به دنبال مراقبت هاي پزشكي باشيد. اين امر به ويژه در مواردي كه خونريزي زياد باشد يا خونريزي بيش از ۲۰ دقيقه طول بكشد صادق است.
زخم بسته
زخم‌هاي بسته اغلب به دليل ضربه‌هاي غير نافذ ايجاد مي‌شوند، اگرچه بافت آسيب ديده در معرض خطر قرار نمي‌گيرد، اما ميتواند خونريزي و آسيب به ماهيچه‌هاي زيرين، اندام‌هاي داخلي و استخوان‌ها داشته باشد. انواع عمده زخم هاي بسته عبارتند از: كوفتگي – تروماي غير نافذ كه باعث آسيب فشاري به پوست و يا بافت‌هاي زيرين مي‌شود.
زخم هاي مزمن
زخم‌هاي مزمن به زخمهايي گفته مي‌شود كه مراحل عادي ترميم را به‌طور منظم و به موقع طي نمي‌كنند. اغلب، زخم هاي مزمن در مرحله التهابي بهبودي متوقف مي شوند.
شايع ترين زخم‌هاي مزمن شامل زخم هاي عفوني، زخم‌هاي ايسكميك (فشاري)، زخم هاي جراحي و زخم هاي ناشي از بيماري هاي زمينه اي هستند.
زخم هاي فشاري
زخم‌هاي فشاري در واقع همان زخم‌هاي بستر هستند كه بر اثر صدمات ناشي از فشار طولاني مدت روي پوست و بافت زيرين آن وارد شده است. زخم بستر اغلب روي پوستي ايجاد مي‌شود كه نواحي استخواني بدن مانند پاشنه پا، مچ پا، باسن و دنبالچه را مي پوشاند.
افرادي كه بيشتر در معرض خطر زخم بستر هستند، شرايطي ( بيماري‌هايي) دارند كه توانايي آنها را براي تغيير وضعيت محدود مي كند يا باعث مي شود بيشتر وقت خود را روي تخت يا صندلي بگذرانند.
زخم بستر ممكن است در طي چند ساعت يا چند روز ايجاد شود. بيشتر زخم ها با درمان بهبود مي يابند، اما برخي هرگز به طور كامل بهبود نمي يابند. شما مي توانيد اقداماتي را براي كمك به پيشگيري از زخم بستر و كمك به بهبود آنها انجام دهيد.
زخم هاي ناشي از بيماري هاي زمينه اي
برخي بيماري‌ها به علت آسيب به قسمت‌هاي خاصي از بدن و يا ايجاد اختلال در روند طبيعي ترميم زخم مي‌شوند و فرد بيمار را در معرض ابتلا به زخم‌هاي صعب العلاج مي‌دهند. شايع‌ترين بيماري در اين دسته ديابت مي‌باشد كه متاسفانه تعداد كثيري از افراد را در سراسر جهان درگير نموده و باعث صدمات جبران ناپذيري به سلامت و كيفيت زندگي آنان شده است. مكانيسم‌هاي متعددي باعث ايجاد يك زخم در فرد ديابتي مي‌شود كه از جمله مهمترين اين موارد ميتوان به تحليل و تضعيف سيستم شرياني در اندام‌ها، كاهش خونرساني و اكسيژن رساني به بافت ها اشاره كرد. همچنين به علت نوروپاتي ناشي از ديابت افراد متوجه آسيب‌هاي وارده به اندام‌هاي خود نمي‌شوند و معمولا زماني متوجه اين موضوع مي شوند كه زخم دچار عفونت و عوارض شديدي شده است.
زخم پاي ديابتي
زخم پاي ديابتي يك زخم يا زخم باز روي پوست است كه دير التيام مي يابد. اين موارد در افراد مبتلا به پلي نوروپاتي ديابتي رايج است. اگر پاهاي شما بي حس است، به راحتي مي توانيد پاي خود را با قرار دادن روي جسم تيز ببريد. اگر ناخودآگاه تاول ناشي از كفش هاي نامناسب ايجاد شود، زخم نيز مي تواند ايجاد شود.
زخم هاي شرياني
اگر علت بهبود نيافتن زخم، گردش خون ضعيف به دليل انسداد شريان‌هاي پا باشد (آترواسكلروز) آن را زخم شرياني مي‌ناميم.
زخم‌هاي شرياني اغلب بسيار دردناك هستند، اغلب روي پا، اطراف مچ پا، گاهي اوقات پايين ساق پا هستند. درد ناشي از آن ها مي تواند در شب بدتر شود و بيماران براي تسكين اين درد شبانه پاي خود را از تخت آويزان مي كنند يا روي صندلي مي خوابند. آنها مستعد عفونت هستند، بنابراين اغلب به آنتي بيوتيك نياز است، اما درمان عفونت به تنهايي در بيشتر موارد زخم را بهبود نمي‌بخشد.
زخم هاي وريدي (واريسي)
زخم‌هاي وريدي توسط انجمن وريدي آمريكا به عنوان “يك نقص پوستي با ضخامت كامل” شناخته مي‌شود، اغلب در ناحيه مچ پا بوجود مي‌آيد و به طور خود به خودي بهبود نمي يابد.زخم‌هاي وريدي زخمهايي هستند كه تصور مي‌شود به دليل عملكرد نامناسب دريچه‌هاي وريدي، معمولاً پاها (در نتيجه زخم‌هاي ساق پا) ايجاد مي‌شوند. اين زخم ها بيشتر در امتداد ساق در سمت داخلي ايجاد مي‌شوند و ميتوانند دردناك باشند.
ورزش، همراه با جوراب هاي فشاري، بهبود را افزايش مي دهد. دستورالعمل NICE توصيه مي كند كه هر فردي كه زخم وريدي پا دارد، حتي در صورت بهبودي، بايد براي سونوگرافي دوبلكس وريدي و ارزيابي براي جراحي داخل وريدي به متخصص از جمله دكتر هندسي ارجاع داده شود.
برچسب: ،